In het bij elkaar brengen van musici spelen podia en festivals soms een grote rol. ‘On the Silver Globe’, het debuut van het duo Myhr – Marhaug, was er wellicht niet geweest als MetaMorf, een kunstbiënnale in het Noorse Trondheim in 2016 de twee musici geen compositie opdracht had gegeven. De twee musici kenden elkaar al jaren, zo groot is de Noorse experimentele muziekscene nu ook weer niet, maar hadden nog nooit samengewerkt. De opdracht van MetaMorf smaakte echter naar meer en nu ligt er dus ‘On the Silver Globe’.
Die titel ontleende het duo aan een science-fiction film van de Poolse regisseur Andrzej Zulawski uit 1988. Die maakte overigens de film maar half af omdat de Poolse autoriteiten in de nadagen van het communistisch regime de boodschap over totalitarisme in de film maar al te goed begrepen. Een andere invloed was het boek ‘Moon Dust’ van Andrew Smith. Non-fictie in dit geval, want Smith kijkt in dit boek hoe de individuele astronauten van het Apollo programma omgingen met deze buitengewone ervaring.
De muziek van het nog net geen half uur durende stuk is er naar. We horen aanvankelijk in het eerste van de vijf delen een constante puls op de achtergrond die doorsneden wordt door een steeds weer opkomend en afzwakkend gruizig spoor. Alsof er iets ronddraait dat steeds vastloopt. Het heeft onmiskenbaar iets duisters en afschrikwekkends, met name door de bijzonder goede kwaliteit van de opname. Dit is de sfeer van het koude, kille heelal. Dan wordt in het tweede deel het gruizige spoor vervangen door iets wat klinkt als een storende radio, maar dan ritmisch en gaat de puls over in een soort van stevige bries, een naakte poolwind. Laat dat maar aan de Noren over. Het derde deel klinkt aanvankelijk onbestemd, vol vreemde geluiden, uitmondend in een soort elektronisch onweer. Tot we hier voor het eerst iets horen wat een directe link heeft met science-fiction, van die space-achtige wah-wah geluiden. Het zet zich door in het vierde deel waarna we ineens verrast worden door geluid, prachtig ruimtelijk opgenomen, dat nog het meest wegheeft van voetstappen op een grindpad, maar dan aangevuld met andere niet te definiëren klanken. Dan steekt die poolwind weer op, maar nu is de bries uitgegroeid tot een stevige storm. Als de storm gaat liggen, we zijn dan al in het vijfde deel beland, doet een weldadige rust zijn intrede.